Ολόγιομο φεγγάρι πρόβαλες
Γυάλινα τα ποτάμια φώτιζες
Και τα καμπυλωτά βουνά
Τις νύχτες τραγουδάω ένα σκοπό
Στους ήχους χρόνια ψάχνω να σε βρω
Και γνώρισα την ερημιά
Σε μια γωνιά του νου μου σ’ έκρυψα
Στα όνειρά μου αλλιώς σε γέννησα
Σ’ ομόρφυνα στη μοναξιά
Κάποτε σαν αγέρας πρόβαλες
Και στο φεγγάρι η μορφή σου φώτιζε
Μα ήσουν χλωμή σαν ζωγραφιά
Μα ήσουν εσύ που ονειρεύτηκα
Και σε γιορτή μαζί σου έφυγα
Με δυο αγγελικά φτερά
Πετάει μαζί μου πέρα στο νοτιά
Όμως του πέλαγου την ερημιά
Την τριγυρίζουν μυστικά
Του φεγγαριού πουλιά
Εκεί την πήρανε κρυφά
Του φεγγαριού πουλιά