Ξεδίπλωσέ τα σκέψη μου κι απόψε τα φτερά σου
και πέταξε στς αποστροφές* που βρίνεται* η χαρά σου.
Η σκέψη σου ακάλεστη μες τη δική μου μπαίνει
και στ’ αργαστήρι του μυαλού ό,τι τς αρέσει φαίνει.
Μέτρησε τ’ άστρη τ’ ουρανού κι ανέ τα καταφέρεις,
πόσες φορές σε σκέφτομαι κάθε στιγμή θα ξέρεις.
Η σκέψη μου ελούστηκε πάλι με τ’ άρωμά σου
κι όποιος περάσει δίπλα μου μυρίζει το σεβντά σου.