Τραγούδι του εξήντα μοιάζει η νύχτα
κι ο Lennon σ’ ένα όνειρο γυρίζει,
κομμάτια τρυφερά μού ψιθυρίζει
κι εγώ στο πρόσωπό σου ξενυχτώ.
Κι εσύ που λες πως με πονάς
σιρόκος ξεκινάς από το Μαρακές.
Φτάνεις μέχρι την ψυχή, σαν κόκκινη βροχή
με σβήνεις και με καις.
Βυθίζομαι ξανά στο πρόσωπό σου
κι η νύχτα μ’ ένα μπλουζ θλιμμένο μοιάζει,
κι εγώ σαν Βενετία που βουλιάζει
στο τζάμι μιας βιτρίνας σε κοιτώ.