Χίλια γλυκόλογα μου λεγες
όταν με πρωτογνώρισες
πολλές θυσίες για μένα
είχες κάνει.
Μα τώρα το γέλιο
από τα χείλη σου χάθηκε
και η αιτία
είναι το στεφάνι.
Αφού ήξερες τόσο γρήγορα πως θα με βαρεθείς,
γιατί να με σκλαβώσεις
γιατί να με πληγώσεις,
γιατί να με παντρευτείς;
Ούτε ένα τριαντάφυλλο μου φέρνεις
και όταν σου μιλάω μ’ αποπαίρνεις
μ’ αφήνεις μες στο σπίτι κλειδωμένη,
αχ και ζω σαν να 'μαι μια φυλακισμένη.