Μ’ έχεις αδικήσει, μ’ έχεις τυραννήσει,
κι ήσουν στη ζωή μου η καταστροφή μου.
Από μια σταλιά παιδί
έχω μάθει στη ζωή
να πονώ χωρίς να κλαίω.
Και γι’ αυτό δε σε μισώ
και κακία δεν κρατώ,
όσο και να υποφέρω.
Μ’ έχεις αδικήσει, μ’ έχεις τυραννήσει,
κι ήσουν στη ζωή μου η καταστροφή μου.
Νόμιζα ότι έσυ
μες στη μαύρη μου ψυχή
θα ’δινες λίγο κουράγιο.
Μα μου έδωσες να πιω
το ποτήρι το πικρό
και μια πίκρα παραπάνω.
Μ’ έχεις αδικήσει, μ’ έχεις τυραννήσει,
κι ήσουν στη ζωή μου η καταστροφή μου.