Έχασες ένα παιχνίδι που το πέταξες.
Πάνω στην άμμο περπατώ και σε ζητώ γιατί
ξέχασες, στον κύκλο της φωτιάς μου έπαιξες.
Και τα φιλιά μας λαχταρώ να ‘ρθεις γιατί
Μόνος σου μην κλαις, η ζωή ποτέ δεν τελειώνει.
Μες στις συννεφιές η χαρά σαν φως μεγαλώνει.
Τα φιλιά που ‘χαμε δώσει πρώτη μας φορά
μέσα από τα πρόσωπα των ξένων τα ζητώ γιατί
πέρασες από μπροστά μου και προσπέρασες.
Μέσα στους δρόμους τριγυρνώ θα ‘ρθεις μπορεί.
Μόνος σου μην κλαις η ζωή ποτέ δεν τελειώνει.
Μες στις συννεφιές η χαρά σαν φως μεγαλώνει.