Στου τηλεφώνου το κοχύλι
τ’ αφίλητά σου τρέμουν χείλη
και μυστικά γλυκολαλούν.
Κλείνω τα μάτια, τ’ αντικρίζω
μα λόγια πια δεν ξεχωρίζω,
δε λένε λόγια, με φιλούν.
Έλα ν’ ακούσεις τα τραγούδια,
έλα να κόψεις τα λουλούδια
που συ έχεις σπείρει μυστικά.
Έλα στ’ αυτιού σου το κοχύλι
να βάλω τα δικά μου χείλη
και να σ’ αποκριθώ γλυκά.
Μέσ’ απ’ τ’ αγνώστου κι απ’ του ονείρου
μέσ’ απ’ του χάους και του απείρου
μου μίλησες τον κόσμο εσύ.
Με τρέλαν’ η μικρή σου τρέλα
πάρε το σύρμα σύρμα κι έλα
στης μοναξιάς μου το νησί.