Ταξιδεύαν αντάμα
και δε βλέπαν στεριά
Τα πανιά τους σκισμένα
τα κορμιά τους φωτιά
Και το φεγγάρι
δεν περπατάει
Τα χέρια σφιγμένα
αδράχνουν το κύμα
Απ’ τα βαθιά σκοτάδια
κλαίνε τα παιδιά
με τα μάτια τους κλεισμένα
και τα χέρια ανοικτά
Και το φεγγάρι ...
Απ’ τα βαθιά ...
Έτσι χαθήκαν