Σ’ ένα στενό στην Κοκκινιά
μας ξημερώνει παγωνιά
σε κάποιο παραθύρι
Στο καπηλειό του Βελωνιά
γυρεύουμε τη λησμονιά
μέσα σ’ένα ποτήρι
Μονά ζυγά τα χάνουμε
τη φτώχεια πώς να γιάνουμε
ποιος φόρτωσε στον ώμο μας
λάθος σ’αυτόν τον κόσμο μας
Σ’ένα στενό στην Κοκκινιά
στενάζει η φτωχογειτονιά
καρτούτσο ξεροσφύρι
Στο καπηλειό του Βελωνιά
στη μουχλιασμένη τη γωνιά
και γράφε τεμπεσίρι