Σε είδανε οι φίλοι μου σε μια γωνιά να πίνεις
σε κάτι παλιομάγαζα σαν την τρελή γυρνάς,
την τύχη σου να βλαστημάς, κατάρες να της δίνεις,
σε είδανε οι φίλοι μου και μου ’παν πώς περνάς.
Τους κοίταζες παράξενα και ο πικρός αέρας
σου τύλιξε το πρόσωπο κι άρχισες να κερνάς,
ήσουν χλωμή σαν δειλινό συννεφιασμένης μέρας
σε είδανε οι φίλοι μου και μου ’παν πώς περνάς.
Αν σ’ αγαπώ τους ρώτησες, ζητούσες να γυρίσεις,
το σπίτι που παράτησες, τους είπες, δεν ξεχνάς,
μετάνιωσες και πάλι θες κοντά μου για να ζήσεις
σε είδανε οι φίλοι μου και μου ’παν πώς περνάς.