Την κατάφερα τη μνήμη
να ξεχάσει τ’άρωμά σου
να ξεχάσει τ’άγγιγμά σου στο κορμί
Τα κατάφερα σου λέω
να ξεχάσω τη φωνή σου
κι ό,τι κύλησε μαζί σου με ορμή
Μα όταν θέλω να θυμάμαι
βλέπω μια φωτογραφία σου
βλέπω μια φωτογραφία σου
κι είναι όλα ζωντανά
Και το δάκρυ απ’τα μάτια σου
και τα γέλια και τ’αστεία σου
βλέπω μια φωτογραφία σου
κι όλα γίνονται ξανά
Την κατάφερα τη μνήμη
να ξεχάσει πως σε λένε
να ξεχάσει και πως καίνε τα φιλιά
Τα κατάφερα σου λέω
να μη σ’έχω άνθρωπό μου
να’μαι με τον εαυτό μου αγκαλιά