Πώς μπορείς λόγω τιμής
να λες πως μ’ έχεις;
Πώς θεωρείς
για δεδομένο πως με έχεις;
Αδιαφορώ γι’ αυτά που λες
και θα ξεφύγω.
Μπορείς να μείνεις αν το θες,
εγώ θα φύγω.
Μείνε τώρα μόνος σου
κι όπως θέλεις ζήσε,
μακριά μου τίποτα
ήσουν, είσαι και θα είσαι.
Δεν το μπορώ λόγω τιμής
να υποκύπτω.
Δε θεωρώ ούτε στιγμή
πως σου ανήκω.
Τέλος καλό, όλα καλά
θα σου περάσει,
όταν για πάντα θα `χεις παίξει,
θα `χεις χάσει.
Μείνε τώρα μόνος σου
κι όπως θέλεις ζήσε,
μακριά μου τίποτα
ήσουν, είσαι και θα είσαι.