Εζούσα στη ζωή δυστυχισμένη
σαν το πουλί φυλακισμένη
μεσ’ στο κλουβί της μοναξιάς
Μα είχα στη ψυχή ζωγραφισμένη
την ομορφιά σου αγαπημένη
κρυφή ελπίδα της χαράς
Ήρθες σαν την άνοιξη
και μου `φερες αυτό που καρτερούσα
ρόδα και γαρύφαλλα
του έρωτα που χρόνια λαχταρούσα
Ήρθες αγαπούλα μου
και ήσουνα εκείνο που ποθούσα
τ’ όνειρο που ζήταγα να βρω τόσο καιρό
Κοντά σου η ζωή ομορφαίνει
και σβήνει κάθε πίκρα παλιά
Ήρθες σαν την άνοιξη
και μου `φερες αυτό που καρτερούσα
ήρθες και μου χάρισες το παν με δυο φιλιά