Ήταν δειλινό καλοκαιρινό
πίσω απ’ το βουνό
ο ήλιος έγερνε με χάρη
γέμιζαν φιλιά τα χρυσά μαλλιά
κι απ’ τον ουρανό
χαμογελούσε το φεγγάρι
Λες και ήταν χθές
που φιλάκια σου `δινα
στα χείλη τα βελούδινα
κι άκουγε η μουριά
κι η κληματαριά
τις κουβέντες τις πνιχτές
λες και ήταν χθές
Κι ηρθες πάλι ωχρή μια βραδιά ψυχρή
σ’ ένα σκοτεινό
στενό δρομάκι λασπωμένο
το στερνό φιλί μου `δωσες τρελή
κι έφεγγε αχνό
ένα φεγγάρι βουρκωμένο