Στο τσαντίρι ξαπλωμένος
φανταράκος μοναχός,
απ’ αγάπη ξεχασμένος
κι από μάνα ορφανός.
Ποιος σ’ αυτόν θα γράψει γράμμα,
πέντε λόγια να του πει;
Ποιος θα τον παρηγορήσει
και παιδί μου να του πει;
Κι όμως δε στεναχωριέται
κι ούτε νιάζεται γι’ αυτό,
μάνα έχει την Ελλάδα
και γι’ αδέλφια τον στρατό.