Με τον αέρα σου πετώ,
με την πνοή σου στέκω
και από τα μάτια σου το φως
το παίρνω εγώ και βλέπω.
Τι μάτια είναι φως μου αυτά
που δίχως να `χουν γλώσσα,
σε κάθε τους γλυκιά ματιά
να λένε χίλια τόσα.
Στων αματιών σου τη φωτιά
όποια καρδιά κεντήσει,
μόνο νερό τσ’ αγάπης σου
μπορεί να τηνε σβήσει.
Με τον αέρα πέφτουνε
τα φύλλα του πλατάνου,
να τα χαρώ τα μάτια σου
παιχνίδια που τα κάνουν.
Φυσά βοριάς δε φαίνεσαι
νοτιάς και δεν προβαίνεις,
για πες μου αγαπημένο μου
ίντα καιρό ανημένεις.