Στον κόσμο µια στιγμή μονάχα σ’ είδα
µα χτύπησε η καρδιά µου µ’ άλλο χτύπο
και σαν καρφάκι μαύρο σ’ άδειο τοίχο,
εκεί σ’ αγγίζω ακόμα
βαθιά κρυμμένο και περιμένω.
Στο γύρισμα της νύχτας
µε πρόφτασε η φωνή σου
άστρο του Παραδείσου
µη µε ξεχάσεις, µη µε ξεχάσεις
δεν ήξερα από αγάπη,
µα αυτό ειν’ αγάπη.
Για µένα τώρα όλα γίναν ξένα
το γέλιο µου, το βλέμμα και τα λόγια
μαζί σου συναντιέμαι τόσο υπόγεια,
κύμα της καρδιάς µου
αγαπημένο και περιμένω.
Στο γύρισμα της νύχτας
µε πρόφτασε η φωνή σου
άστρο του Παραδείσου
µη µε ξεχάσεις, µη µε ξεχάσεις
δεν ήξερα από αγάπη,
µα αυτό ειν’ αγάπη.