Πιες ότι ζητούσες
απ’ το ποτήρι μου
κι άδειασε το όλο
έτσι για χατίρι μου.
Δες πίσω απ’ τον ώμο μου
πως τραβώ το δρόμο μου
βλέπω εγώ για σένα
τα σημαδεμένα.
Δεν είναι που σπάνε
όσα μας ξεχνάνε,
άλλος είναι ο λόγος
που μας κόβει ο πόνος.
Πιες ότι ζητούσες
απ’ το ποτήρι μου
κι άδειασε το όλο
έτσι για χατίρι μου.
Δες μες στον καθρέφτη μου
τον καιρό τον ψεύτη μου,
πίνω εγώ από σένα
του φιλιού το ψέμα.
Δεν είναι που σπάνε
όσα μας ξεχνάνε,
άλλος είναι ο λόγος
που μας κόβει ο πόνος.