Τα μάτια μου χαμήλωσαν
σα νύχτα δίχως αύριο.
Τα βήματά μου μ’ έσπρωξαν
ξανά στο πιο βαθιά.
Τα χείλη σου άλλον φίλησαν
και ζω ένα ναυάγιο
και φεύγουνε τα βράδια μου
χωρίς παρηγοριά...
Μπαίνω στο τσιγάρο μου και καίγομαι.
μπαίνω στο ποτήρι μου και κλαίγομαι...
Έρωτας δικός σου πάντα,
έρωτας δικός σου πάντα,
έρωτας δικός σου πάντα,
πάντα λέγομαι...
Τα δώρα μου τα κράτησες,
μα όλα επιστράφηκαν.
Τι πόνος, τι μαρτύριο
να λείπεις, να είσαι εδώ!
Τα πιο μικρά μου όνειρα
κι εκείνα καταστράφηκαν.
Δεν το αντέχω, μάτια μου,
να μη σε ξαναδώ...