Βγήκαμε κάποτε στον δρόμο κι είμασταν δυο
δεν τον γνωρίζαμε τον κόσμο κι είμασταν δυο
Μας καρτερούσαν πόρτες σφαλιχτές
και ποτάμια και ποτάμια
Μας καρτερούσαν πόρτες σφαλιχτές
και ποτάμια και ποτάμια
Τα χέρια μας ήταν γεφύρι και πανιά
τα μάτια μας μακρύ ταξίδι και καρδιά
Κάτω απ’ το μαύρο ουρανό γνωρίσαμε τον σπαραγμό
τον δρόμο τον παντοτινό κι είμασταν δυο
Κάτω απ’ το μαύρο ουρανό γνωρίσαμε τον σπαραγμό
τον δρόμο τον παντοτινό κι είμασταν δυο