Εγώ να φεύγω με την κόλαση στο βλέμμα
γιατί περνάς σαν νικοτίνη μες το αίμα
με τη σιωπή σου πως να κάνω εγώ διάλογο
αυτόν τον έρωτα τον κάναμε παράλογο
Μια τελευταία καληνύχτα θα σου πώ
και μη ρωτάς αν σε μισώ αν σ’ αγαπώ
μια τελευταία καληνύχτα της καρδιάς
κι έτσι θα κλείσει η αυλαία της βραδιάς
Της μοναξιάς μου θα σε παίρνουνε οι δρόμοι
κι εσύ θα λες ξανά μια ψεύτικη συγγνώμη
πώς να γυρίσω και να πω δεν τρέχει τίποτα,
αφού τα δάκρυα που βλέπω είναι ύποπτα