Πόσα καλοκαίρια πόσες αγκαλιές
να μετράν τ’ αστέρια σ’ άλλες εποχές.
Να μου ψιθυρίζει και να μου μιλάει,
να με ερεθίζει, να με παρατάει.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας αλλού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας παντού.
Πόσα καλοκαίρια πόσες οι στιγμές
στα δικά της χέρια γνώρισα πολλές.
Τώρα που να είναι, που να ξενυχτάει
ποιος την αγκαλιάζει, ποιος την αγαπάει.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας αλλού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας παντού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου…..