Οι φίλοι μου είναι λάφυρα που κέρδισα στη μάχη
μικρά σπασμένα άχυρα μετά το θερισμό.
Εκεί που σκαν τα κύματα οι φίλοι μου είναι βράχοι
μπουκάλια με μηνύματα και με προορισμό.
Οι φίλοι μου αγάλματα που σκάλισα στην πέτρα
και τα δικά μου σφάλματα επάνω τους μετρώ.
Απέναντι στο θάνατο σαΐτες στη φαρέτρα
οι φίλοι μου τ’ αθάνατο μου δίνουνε νερό.
Οι φίλοι τα θύματα της ανασφάλειάς μου
ένα ματσάκι αισθήματα στην πόρτα μου μπροστά.
Να τρέμει στο κατώφλι μου ο φόβος γείτονας μου
να φεύγει απ’ την πόλη μου να ψάχνει γειτονιά.
Οι φίλοι μου αγάλματα που σκάλισα στην πέτρα
και τα δικά μου σφάλματα επάνω τους μετρώ.
Απέναντι στο θάνατο σαΐτες στη φαρέτρα
οι φίλοι μου τ’ αθάνατο μου δίνουνε νερό.