Πάντα μετρούσα ενοχές
με σφίγγαν με θηλιές με πολιορκούσαν,
πάντα μετρούσα τις πληγές
που μείναν ανοιχτές κι αιμορραγούσα.
Τα σφάλματα, τα πάθη μου
τα λάθος γινωμένα,
όσα δεν ήμουνα εγώ
μα κάνανε εμένα.
Τώρα τα μετράω στο ποτήρι
όσα είναι αυτά που μ’ έχουν παρασύρει.
Και μέχρι να μετρήσω ως το τρία
να έχουνε χαθεί τα πάντα από μπροστά μου.
Απόψε θέλω μόνο τη μοναξιά μου
κι οινόπνευμα να κάψω τα θηρία.
Πάντα μετρούσα και φωνές
στ’ αυτιά μου δαίμονες που όλο ρωτούσαν,
πάντα μετρούσα σπιθαμές
στον τοίχο μου γραμμές που με μετρούσαν.
Το ύψος μου, το βάρος μου
και όνειρα κρυμμένα
τα μίση μου, οι αγάπες μου
όλα αριθμημένα.
Τώρα θέλω ακόμα ένα ποτήρι
φώναξε αυτόν που με σερβίρει.
Και μέχρι να μετρήσω ως το τρία
να έχουνε χαθεί τα πάντα από μπροστά μου.
Απόψε θέλω μόνο τη μοναξιά μου
κι οινόπνευμα να κάψω τα θηρία.