Στιλέτο γόβα στη βροχή
φτερό στο άπειρο άλογο ανάπηρο
κρυμένο φύλλο που από χέρι έχει καεί
στην αύρα σου μωβ ερημιά
κέρμα σε υπόνομο τατουάζ αυτόνομο
σα σκουπιδάκι που σκαλώνει στα μαλλιά.
Σε μπαρ υπαίθριο του Ψυρρή
ανταύγειες κύματα χαλί τα αισθήματα
φεγγάρια ολόγυμνα που γέρνουν με ηδονή
δειλά μου ζήτησες φωτιά
μα εξαφανίστηκες κι ούτε λυπήθηκες
που δε σταυρώσαμε μια λέξη μια ματιά.
Σ’ είχα ονειρευτεί καύτρα μου χλωμή
να πλαγιάζω στο άρωμά σου γρατζουνιά κρυφή
χάντρα στο λαιμό χνούδι στο μακό
παραμάνα στο γιακά σου κύμα στο βυθό.
Ποτά ακόρντα ποιητές
βραχνά ψιθύρισες και με στροβίλισες
μέσα στου Πάνου και του Χάρη τις στοές
σκοινάκι μαύρο στο καρπό
χείλια μισόκλειστα μα ούτε που ρώτησα
για το όνομα σου κι αν με παίρνει να σε δώ.