Πόσα κορμιά σε χωρούν
Και πόσα θα σε χαρούν
Και πόσα θα αναγκαστούν
Μονάχα να λαχταρούν
Με μια ματιά σου δε σώζομαι
Ο πόνος μου είναι ωκεανός
Θα σε ξεχάσω το υπόσχομαι
Τριανταδύο του μηνός
Κι αυτός ο πόνος ο ανυπόφορος
Θα ´ναι καφές χθεσινός
Θα σε ξεχάσω το υπόσχομαι
Τριανταδύο του μηνός
Έχει το δέρμα φωνή
Έχει και μνήμη καλή
Γνωρίζει την ηδονή
Και ζει με την προσμονή