Γιατί ξαναγυρνάς
αφού ξαναπονάς,
αμπάρια και κελιά,
τα λάθη ξανακάνεις τα παλιά.
Γιατί δεν την ξεχνάς,
τι θέλεις κι αγαπάς,
μιας νύχτας διαδρομή,
την ξόδεψες σ'ολόκληρη ζωή.
Αχ, πάλι σκέψου και μη γυρνάς,
ποια άγκυρα ξεσέρνει τα όνειρά σου.
Ποιο κύμα βρέχει, ποια στεριά,
ποιος φάρος σου πλανεύει τη ματιά.
Φεγγάτια σκοτεινά,
καμμένα δειλινά,
τι θέλεις κι αγαπάς,
στα ντόκια κάθε βράδυ ξενυχτάς.
Υπόσχεση παλιά
κι αν έδωσες κρυφά,
βρεγμένα τα φιλιά
δε θα γευτούν τα χείλη σου ξανά.
Αχ, πάλι σκέψου και μη γυρνάς .......