Μπαίνω στ’ αμάξι και στους δρόμους πάλι χάνομαι
κι ούτε τα κόκκινα φανάρια υπολογίζω,
θα 'θελα να 'ξερες για σένα τι αισθάνομαι,
με την αγάπη μου, τη νύχτα τη ραγίζω.
Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.
Είναι η ζήλεια μου φωτιά που καίει τα στήθια,
μα σ’ αγαπάω σαν τρελός και είν’ αλήθεια,
είναι η ζήλεια μου φωτιά για σένα μόνο,
μα σε λατρεύω, μα σε λατρεύω κι ας πεθαίνω απ’ τον πόνο.
Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.
Η νύχτα φεύγει και κοντεύουν ξημερώματα
κι εσύ δεν ξέρω πού γυρνάς και αρρωσταίνω,
πάλι μετράω τα δικά σου παραπτώματα,
πίνω, καπνίζω και να έρθεις περιμένω.
Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.
Είναι η ζήλεια μου φωτιά που καίει τα στήθια,
μα σ’ αγαπάω σαν τρελός και είν’ αλήθεια,
είναι η ζήλεια μου φωτιά για σένα μόνο,
μα σε λατρεύω, μα σε λατρεύω κι ας πεθαίνω απ’ τον πόνο.
Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.