Κήρυξα προσωρινή ανακωχή
μαζί σου παρακμή
κι ό,τι έχει απομείνει
θα το πούμε στη σκηνή
συγγνώμη κι αν σε πλήγωσα
μα βλέπεις τα παιδιά σου
σέρνουν παντού
σέρνουν παντού τη μυρωδιά σου
για να σε ζυγώσω σύρθηκα τόσο χαμηλά
στην έφερα περίμενες να ’ρθώ από ψηλά
την επόμενη φορά αν αντέξουμε κι οι δυο
θα γίνει της πουτάνας ένα σκέτο ρημαδιό
γιατί τώρα με ξέρεις με διάβασες καλά
επίτηδες σου ανοίχτηκα και σου ’χωσα πολλά
θα περιμένω την κατάλληλη εποχή
τώρα είναι απλά ανακωχή.