Ύπνε καλώ σε για να ΄ρθεις το σπλάχνο μου να πάρεις
σε παραδείσους κι ουρανούς να μου το σεργιανίσεις,
κι αν πάλι σε ορίζοντες και πλάτη αρμενίσεις,
μη λησμονήσεις σαν θα ΄ρθεί η ώρα να σαλπάρεις.
Τους κόρφους του με τ’ Απριλιού τα ρόδα να γεμίσεις.
Υπνε καλω σε για να ρθεις το σπλαχνο μου να παρεις.
Γλυκά να μου το τραγουδάς, με μύρα να το ραίνεις,
τα όνειρά του με λευκά πουλιά να τα στολίζεις,
την στράτα του με ανθρωπιά περίσσια να πλουτίζεις.
κι ως κάθε που απάγκιο του στερνό εσύ θα μένεις.
Ζωή, ελπίδα και χαρά πλέρια να του χαρίζεις,
Γλυκα να μου το τραγουδας με μυρα να το ραινεις.