Απουσιάζεις και η σκέψη σου κλεισμένη
στα μονοπάτια της δικής σου της καρδιάς.
Μέσα στις λίμνες των ματιών σου κλειδωμένη
η κάθε σκέψη μου που εσύ την κυβερνάς.
Απουσιάζεις, μόνος αισθάνομαι
απουσιάζεις, πεθαίνω, χάνομαι.
Απουσιάζεις και τα λόγια σου χαμένα
τ’ ακούει ο άνεμος, τα πήρε ο βοριάς.
Μες στα συντρίμμια του μυαλού μου κλειδωμένα
τα τόσα λόγια που τα ξέγραψες με μιας.
Απουσιάζεις, μόνος αισθάνομαι
απουσιάζεις, πεθαίνω, χάνομαι.
Γιατί καρδιά μου,
γιατί καρδιά μου αγαπάς.
Γιατί καρδιά μου αγαπάς
και μου παραπονιέσαι.
Και μου παραπονιέσαι
βρε καρδιά.
Απουσιάζεις, μόνος αισθάνομαι
απουσιάζεις, πεθαίνω, χάνομαι.