Ποτέ δε το `γραψες σωστό
κανένα σου ευχαριστώ
γιατί μιλάς με λάθη
λες κι από μέσα απ’ τη καρδιά
βγαίνει απ’ το στόμα σου φωτιά
κι ένα πικρό αγκάθι
Στο χώμα ένα ευχαριστώ
έπεσε σαν γονατιστό
και το πατούν διαβάτες
Είναι αυτό που σου `χα πει
μα εσύ χωρίς καμιά ντροπή
το `δες σαν να `ταν στάχτες
Στο χώμα ένα ευχαριστώ...
Θες πάντα να σ’ ευχαριστούν
λες κι όλοι πάντα σου χρωστούν
το ότι ζουν και υπάρχουν
Μα το δικό μου ευχαριστώ
ήταν διπλό κι ήταν σωστό
κι ήταν γι αυτά που θα `ρθουν