Είχα ένα όνειρο μικρό, πολύ μικρή
και το κοίμιζα ζεστό στο μαξιλάρι
και το ημέρευα στον ύπνο το βαθύ
με το γαλά του γλυκά μες στο σκοτάδι
Να `χω έναν άνθρωπο μεγάλο σαν βουνό
να `χω έναν άνθρωπο σαν γίνομαι μεγάλη
μα ήταν όνειρο μικρό, πολύ μικρό
και μου κυλούσε απ’ τα χέρια σαν νερό
Τώρα τα όνειρα ξυπνήσαν ξαφνικά
βγήκαν στο δρόμο κι είναι
μέρα μεσημέρι
Τώρα τα όνειρα γυρνάνε απ’ τη δουλειά
και βρίσκουν χέρι στο δικό σου πάντα χέρι
Τα όνειρά μου ζωντανά αληθινά
Είχα ένα όνειρο μικρό, πολύ μικρή
ήρωά μου να το πω ή πρίγκιπά μου
χιλιάδες πρόσωπα που ήτανε εσύ
όπως σ’ είδα στα κλειστά τα βλέφαρά μου
Να με πηγαίνεις ως την άκρη του ουρανού
να με γυρίζεις ως τη μέση της κουζίνας
να `σαι το σύνορο του εδώ και του αλλού
ο μονομάχος του ουρανού και του εφικτού
Τώρα τα όνειρα ξυπνήσαν ξαφνικά
βγήκαν στο δρόμο κι είναι
μέρα μεσημέρι
Τώρα τα όνειρα γυρνάνε απ’ τη δουλειά
και βρίσκουν χέρι στο δικό σου πάντα χέρι
Τα όνειρά μου ζωντανά, αληθινά.