Κι αν με σβήνεις απ’ το χάρτη
γύρω με σκορπάς σαν στάχτη
θα με λιώνεις σαν παγάκι στο ποτό σου
θα `μαι πάντα μια φωτιά που σου καίει την καρδιά
και τ’ αγκάθι που τρυπάει το μυαλό σου.
Δεν ξεχνιέμαι, μ’ ακούς, δεν ξεχνιέμαι
στη ζωή σου όπου πας θα πλανιέμαι.
Δεν ξεχνιέμαι, μ’ ακούς, δεν ξεχνιέμαι
στα όνειρα σου θα ζω και θα γεννιέμαι.
Κι αν με κάψεις σαν χαρτάκι
και με σπάσεις σαν γυαλάκι
και σκορπίσεις τη μορφή μου σε κομμάτια
θα `μαι ο δρόμος που περνάς, το αστείο που γελάς
και τα δάκρυ που θα κρύβεις μες στα μάτια.
Δεν ξεχνιέμαι, μ’ ακούς, δεν ξεχνιέμαι
στη ζωή σου όπου πας θα πλανιέμαι.
Δεν ξεχνιέμαι, μ’ ακούς, δεν ξεχνιέμαι
στα όνειρα σου θα ζω και θα γεννιέμαι.