Κάθε βράδυ σε μπαράκια
χάνομαι σαν τα παγάκια
να συζητάω με αγνώστους
πως κι αυτοί χασαν το φως
Από τα πιο μεγάλα όντα
από εκείνα που είχε πρώτα ο θεός
από εκείνους που ξέραν κόσμο
και από εκείνες που αγαπούσαν τον μισθό
Δεν παν στο διάολο, δεν παν στο διάολο
τα λεφτά οι ανάγκες οι κομπλεξικοί
και τα παιδιά του μπαμπά
με συχωράτε που βλαστημάω
εν βρασμώ ψυχής παραμιλάω
μου βγαίνει αυθόρμητα ο πόνος
γιατί αυτούς έμεινα μόνος
Από τα πιο μεγάλα όντα
από εκείνα που είχε πρώτα ο θεός
από εκείνους που ξέραν κόσμο
και από εκείνες που αγαπούσαν τον μισθό
Δεν παν στο διάολο, δεν παν στο διάολο
τα λεφτά οι ανάγκες οι κομπλεξικοί
και τα παιδιά του μπαμπά
Επιτυχία στην ζωή μου
θέλω να έχω με το σπαθί μου
και όχι γιατί περίσσεψε σάλιο
ή από πίσω μου είχα ένα άλλο
Δεν παν στο διάολο, δεν παν στο διάολο
τα λεφτά οι ανάγκες οι κομπλεξικοί
και τα παιδιά του μπαμπά
Dieser text wurde 354 mal gelesen.