Ζήσαμε
Σε μια άγνωστη λάμψη
Που θύμιζε το φεγγάρι στη μαύρη τη νύχτα.
Νόμιζα
Πως μακριά σου θα είχα
Τη χαρά μου που μ’ είχε αφήσει όταν ήμουν με σένα.
Και τώρα, πόσο μου λείπεις δεν ξέρεις,
Τα πάντα μου θυμίζουν εσένα
Μονάχος στ αλήθεια νύχτα και μέρα
Για πρώτη φορά στη ζωή μου
Σ’ ονειρεύομαι.
Παρέες και φίλοι, όλα όλα περνούσαν
Μια ζωή όλο για σένα μιλούσα
Και τώρα κατάλαβα ότι ήσουν τα πάντα.
Και γω που σε πέταξα σαν άχρηστο πράγμα
Νομίζοντας πως έτσι θαβρισκα τη χαρά μου
Τη σκέψη μου χώρισα όμως,
Από την καρδιά μου ……
Τώρα σε σκέφτομαι…..παίζοντας πιάνο …
Γράφοντας σαχλά τραγούδια και τίποτε άλλο ……
Dieser text wurde 301 mal gelesen.