Αυτή τη νύχτα μοιάζει η πόλη να κοιμάται,
λίγα τα φώτα, ξενυχτάνε τη βροχή,
μια τέτοια νύχτα για τη γύμνια του λυπάται
όποιος ξεθάβει μόνο φόβους κι ενοχή.
Κι είναι μια νύχτα καρφωμένη στη σκιά σου,
κανένας δρόμος δε σ’ αφήνει πια να `ρθείς,
άλλη μια νύχτα συλλαβίζει τ’ όνομά σου
κι αυτό που αγάπησες, ξανά θα τ’ αρνηθείς.
Κι αυτό που αγάπησες, ξανά θα τ’ αρνηθείς.
Αυτή τη νύχτα θα σε βρουν όπου και να `σαι,
άδειες κουβέντες, συγκινήσεις πλαστικές,
μια τέτοια νύχτα δεν μπορείς να μη θυμάσαι
κι ας πέφτεις πάντα σε παγίδες μυστικές.
Κι είναι μια νύχτα καρφωμένη στη σκιά σου,
κανένας δρόμος δε σ’ αφήνει πια να `ρθείς,
άλλη μια νύχτα συλλαβίζει τ’ όνομά σου
κι αυτό που αγάπησες, ξανά θα τ’ αρνηθείς.
Κι αυτό που αγάπησες, ξανά θα τ’ αρνηθείς,
κι αυτό που αγάπησες, ξανά θα τ’ αρνηθείς.