Από τότε που ‘χεις φύγει
η χαρά μου είναι λίγη
κι ο καημός μου μεγάλος.
Δεν μπορώ να ησυχάσω
τ’ άρωμα σου να ξεχάσω
και μέρα νύχτα πονώ.
Της αγάπης τ' ακρογιάλι
σε προσμένει να ‘ρθεις πάλι
με φιλιά να σε δεχτεί.
Σε προσμένει να ‘ρθεις πάλι
και ξανθένιο προσκεφάλι
η αγάπη μας ξανά θα ονειρευτεί.
Από τότε που ‘χεις φύγει
η χαρά μου είναι λίγη
κι ο καημός μου μεγάλος.
Δεν μπορώ να ησυχάσω
τ’ άρωμα σου να ξεχάσω
και μέρα νύχτα πονώ.
Της αγάπης τ' ακρογιάλι
σε προσμένει να ‘ρθεις πάλι
με φιλιά να σε δεχτεί.
Σε προσμένει να ‘ρθεις πάλι
και ξανθένιο προσκεφάλι
η αγάπη μας ξανά θα ονειρευτεί.