Κάτω από τον ίσκιο ενός χειμώνα
Που με απειλεί
Άρρωστες λέξεις, θεατές
Λέξεις που με οδηγούν στη ζωή
Ποιες αλήθειες με κοιτούν τρομαγμένες
Ποιες αλήθειες γυμνές
Κι έχω τόσο ανάγκη το ψέμα
Κι όλα αυτά που μου λες
Αλλάζει χρώμα το φως του κόσμου
Κι εγώ δεν είμαι πια δικός μου
Μοιάζει η ψυχή μου σπασμένο τζάμι
Κάνε τη δίψα μου ποτάμι
Σε πιο κύμα με ένα σάλτο να ανέβω
Ξαφνικά από το βυθό
Έχω τόσο πιστέψει σε σένα
Που με κάνει να ζω
Dieser text wurde 295 mal gelesen.