ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΖΑΚΟΥ
Την Ευρυδίκη αγάπησε ο Ορφέας και από την Ευρυδίκη αγαπήθηκε υπέρ πάντα θνητό.
Ενώ η φύση ετοίμαζε την ταιριαστή τους ένωση,
ένα φιδάκι πήρε τη νύμφη με δάγκωμα και την έστειλε στον Άδη.
Για τον Ορφέα ήταν το τέλος του κόσμου που εγνώριζε.
Την αγάπη, πώς να γυρίσεις πίσω στο φως;
Ο Ορφέας δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει
και φτάνει με όπλο μοναδικό τη λύρα του, στον υπόγειο Άδη.
Οι ψυχές ανακουφίστηκαν από την ουράνια μουσική.
Η Περσεφόνη, η πικραμένη Θεά λύγισε
και επέτρεψε στον Ορφέα να γυρίσει στο φως με την αγαπημένη του,
αλλά ο όρος που έθεσε ήταν:
Η Ευρυδίκη έπρεπε να βλέπει την πλάτη του καλού της,
ώσπου να ανέβει στο φως, όχι το πρόσωπό του.
Τότε στην έξοδο κοντά, ο Ορφέας λύγισε
και έστρεψε να ιδει την σκιά που τον ακολουθούσε.
Ευθύς η Ευρυδίκη ξανάγινε αυτό που πάντοτε ήταν:
ανεγνώριστη και αόρατη.