Λαχταρώ να βγει ο ήλιος
να ζεστάνει την ψυχή μου,
μα ο καλύτερός μου φίλος
έχει το όνομα βροχή.
Σε πεζοδρόμια της ώρας
βρίσκω στέγη και τροφή,
να αντέχω τη βροχή μου,
να μ’ αντέχει η ντροπή.
Σε ποιο αδιέξοδο φυλάω την ελπίδα
κι αν η ελπίδα μου ήμουν μοναχά εγώ.
Ήταν το άγνωστο στα μάτια μου που είδα,
δεν ήξερα ποιον απ’ τους δυο να λυπηθώ.
Dieser text wurde 407 mal gelesen.