Στέκομαι πάνω σε μια γέφυρα
σ’ αυτό το όνειρο ποιο μυστικό μου έκρυψα;
κι η γέφυρα με πάει μακριά εκεί που φτάνει το βλέμμα
κι ίσως ακόμα πιο μακριά με τον ορίζοντα γίνεται ένα...
Δεν έχει δρόμο να γυρίσω, πίσω μου η όχθη καίγεται
κι ένα αρχαίο φεγγάρι τρομαγμένο όλο αλλάζει πορεία.
Τα μυστικά μου είναι όστρακα, που ανοίγουν μέσα στα όνειρά μου
στην παλιά δεξαμενή τα απογεύματα τα παιδικά μου.
Του χρόνου πέρασμα στενό, ακούω βράχους να πέφτουν
Βλέπω ρωγμές μέσα στο φως, το σύννεφα να τρέχουν
φύλλα σκισμένα που παίρνει ο αέρας...βαδίζω μέσα στην έρημο
με το αρχαίο φεγγάρι οδηγό μου που όλο αλλάζει πορεία.