Χρόνια σκονίζεσαι στην άκρη αυτού του δρόμου
για μια αλήθεια μου λες κι ούτε που την ξέρεις
γύρω σου οργώνουνε τα φίδια του νόμου
κι ο χρόνος ύπουλα σου ληστεύει το φως
Στο δίχτυ δέρνεσαι κι οι δείχτες σου φρενιάζουν
η γύρη σου μες τον υπόνομο τρυπώνει
δες τα τραγούδια σου απ’ το αίμα σου στάζουν
μα η φλόγα της καρδιάς μου πεισμώνει ξανά.
Θα βγω να σε ψάξω στα μπαράκια του δη
όταν μέσα στις φλόγες θα χορεύεις γυμνός
κάπου στην άκρη του δρόμου θα δω τα ίχνη να χάνονται
κάπου στην άκρη του δρόμου θα `μαι μόνος εγώ.
Κείνοι που χρόνια με τους φόβους σου γελάνε
είναι εκείνοι που στο γέλιο σου τρομάζουν
και το κεφάλι σου στο πιάτο ζητάνε
κι ύπουλα οι δολοφόνοι σου στέλνουν φιλιά.