Φοβόσουν τα ναρκωτικά
Φοβόσουν και το θάνατο
Φοβόσουνα και πώς θα βγει
Σίγουρο μεροκάματο
Φοβόσουνα τις μηχανές
Φοβόσουν και τα αίματα
Αυτό που ήξερες να λες
Ήταν μονάχα ψέματα
Για πες μου πού το ψώνισες το ύφος το αγέρωχο
Και μόστρα μου κυκλοφοράς μ’ εκείνο τον ξενέρωτο
Ξεπούλησες τον έρωτα σαν τον αρχαιοκάπηλο
Κι αντί στη μύτη έβαλες στο δαχτυλίδι δάχτυλο
Και μέσα στο χρυσό κελί
Που διάλεξες να ζήσεις
Πηδάς και τρέχεις και γελάς
Χωρίς καν να ρωτήσεις
Τα πόδια μου αν τρέμουνε
Αν σβήνει το μυαλό μου
Όταν χαμένο θα με δεις
Σε μια γωνιά του δρόμου