Άκου τι ψιθυρίζεται
στους δρόμους και στα καφενεία
γέφυρες στήνουν πρόχειρες
οι λαοπλάνοι στην πλατεία
Μη σε τρομάζει ο καιρός
κι η σβάστικα στο μαύρο πέτο
κλέψε από την ίριδα
το κόκκινο και μοίρασέ το.
Μην τον αφήνεις τον καιρό
ποτέ με δίχως χαλινάρι
αφηνιασμένος θα περνά
και από κάτω θα σε πάρει.
Άκου θεριό τον άνεμο
στα τρυφερά σου πάνω χείλη
πώς παίζει με τον Έρωτα
κι αυτά ανοίγουν σαν κοχύλι.
Μη σε τρομάζει η ψυχή
αιχμάλωτη δεν φτερουγίζει
έχει αητού το πέταγμα
σαν η αγάπη την αγγίζει.
Tον άνεμο μη φοβηθείς
αν από Έρωτα φυσάει
στη σέλα του να ανεβείς
και όπου θέλει ας σε πάει.