Μέσα στο κρύο αγκαλιασμένοι
καίει το σώμα σου και με ζεσταίνει.
άσπρες νιφάδες στρώνουν κρεβάτι,
θα μας τρελάνει αυτή η αγάπη.
Δεν πα’ να βρέχει και να χιονίζει,
ο έρωτάς σου με συγκλονίζει.
Δεν πα’ να βρέχει, φωτιές με ζώνουν,
αυτά που ζούμε με δυναμώνουν.
Κι ας έχουν μπει μες στα παπούτσια μου νερά,
νιώθω τα πόδια μου να έχουνε φτερά.
Ο έρωτάς μας δεν λογαριάζει,
το σύμπαν τρέμει και με τρομάζει.
Κι από τις στάχτες γεννιέται πάλι
κι είν’ η ψυχή του από ατσάλι.