Κλείνω τα μάτια, γιατί φοβάμαι πια το φως
Κυλά ο χρόνος και να σε πιάσω πες μου πως
Συνέχεια φεύγεις και πάντα πίσω με ξεχνάς
Γυρίζεις μόνη, ποτέ σ εμένα δε γυρνάς
Κι είμαι λιμάνι
που έναν πάντοτε χωρά
και ας περιμένουν... τόσα καράβια στην σειρά
Εγώ για σένα... έχω τα μάτια μου ανοιχτά
και κάθε νύχτα πέφτω μέσα στην φωτιά
Κλείνω τα μάτια, με της Αθήνας τις φωνές
Φέρνω κοντά μου, δυο αναμνήσεις μακρινές
Σ’ ανακαλύπτω, μου δίνεις μόνο δυο λεπτά
Δίνω τα πάντα, για λίγα λόγια βιαστικά