Μέρες περνάν σαν σφήνες, τα ίχνη σου χαμένα
νεράιδες και σειρήνες, σε παίρνουν από μένα
Εγώ... μια σκιά
Το φως του έρωτα σου, κρύφτηκε μες στο χώμα
ερχόμουνα κοντά σου, με σ’ αγαπώ στο στόμα
Εσύ... μια σκιά... μια σκιά...
Σαν μια σκιά... παλιώνει η αγάπη φως μου
έγινες πια... χειμώνας ξένος και δικός μου
Κι εγώ εδώ...
Που ζω και σ’ αγαπώ σαν μια σκιά
σαν μια σκιά...
Έφερνε καταιγίδες, κάθε καινούργιος μήνας
εσύ μ’ άλλες πυξίδες στου δρόμους της Αθήνας
Εγώ... μια σκιά...
Κράτησα εδώ μαζί μου όσα μπορούσα λάθη
έτρεχε η ψυχή μου κοντά σου να σε μάθει
Εσύ... μια σκιά... μια σκιά
Dieser text wurde 299 mal gelesen.