Ξενύχτησα απόψε πάλι
πάλι για σένανε
ίδιο ξενύχτη, ίδιο χάλι
μόνο για μένανε.
Κι εσύ κυρία που γυρνάς
μες τα χαράματα
κι έξω απ’ την πόρτα συναντάς
αντρίκια κλάματα.
Δες, δες πως έχω καταντήσει, δες
γύρνα πες στον συνοδός σου ότι φταις
δες πως έχω καταντήσει, δες
μα η ψεύτικη καρδιά σου δε σηκώνει ενοχές.
Κομμάτιασα απόψε πάλι
καρδιά κι αισθήματα
περπάτησα μέσα στην νύχτα
στα ίδια βήματα.
Κι εσύ που γρήγορα ξεχνάς
όρκους και όνειρα
πες μου που τώρα με κοιτάς
αν νιώθεις όμορφα.