Ανοιξιάτικος ήλιος στο κλειστό μου παράθυρο
φωτεινές ηλιαχτίδες στην πρεμιέρα του Μάη,
ήταν λίγο μακρύς ο Χειμώνας που έφυγε,
ένα γκρίζο βαθύ, στο μυαλό μου σημάδι.
Ανοιξιάτικο φως η αχνή παρουσία σου,
στη σιωπή μας νομίζω πως πέφτει η αυλαία,
στην αντίπερα όχθη θα περάσουμε αύριο,
πάρε μόνο μαζί της αγάπης σημαία.
Στου ονείρου το άδυτο θέλω να φτάσουμε
τα γυαλιά μου τα μαύρα είναι πίσω απ’ την πόρτα,
ξεκινάμε πρωί πρέπει να το προφτάσουμε
η φωνή της καρδιάς αντηχεί όπως πρώτα.
Μαγική διαδρομή με παράξενα χρώματα
πορφυρό και γαλάζιο στο κάθε μας βήμα,
η στιγμή μας στο χρόνο θαρρείς δικαιώνεται
τις φωνές σκεπάζει των ερώτων το κύμα.
Στου ονείρου το άδυτο θέλω να φτάσουμε
τα γυαλιά μου τα μαύρα είναι πίσω απ’ την πόρτα,
ξεκινάμε πρωί πρέπει να το προφτάσουμε
η φωνή της καρδιάς αντηχεί όπως πρώτα.